De leliefamilie omvat wel 600 soorten waartoe, behalve de bekende lelie, ook o.a. de tulpen, sneeuwklokjes, keizerskronen behoren. De kleurloze lelie is een witte lelie, immers de bloemen weerkaatsen alle voor ons zichtbare lichtstralen. In tegenstelling tot “de kleur” zwart, welke alle kleurstralen absorbeert. Hun groene bladeren kaatsen alle lichtstralen met uitzondering van de groene, die het absorbeert. Natuurkundig gezien zijn wit en zwart eigenlijk geen kleuren, maar in het dagelijks leven worden ze echter wel als zodanig beschouwd.
De meest bekende en originele lelie in de geschiedenis is wit. Zo ontstond in onze taal de uitdrukking “lelieblank” voor zuiver, smetteloos wit. Anders dan men denkt is de oorsprong van het woord blank niet de Franse taal, nee, het woord is afgeleid van het oud Germaanse woord “blanka”! Genoeg over kleuren.
Eveneens anders dan men denkt is de Haaklelie geen lelie maar een soort Amaryllis. De Haaklelie ofwel Tuinamaryllis is een minder bekend bolgewas. Wanneer je de bol hebt gezien vergeet je hem niet gauw. Anderhalf jaar terug kregen we hem cadeau. Het leek wel een kleine koolraap, met als verschil dat er een lange tuit aan zat. De naam was Crinum x powellii “Album”, een mij niet eerder opgevallen plant. Dat zou wel veranderen. Want de bol was een uitdaging om op te kweken tot een plant met “lelieblanke” bloemen! Altijd weer een soort plantaardig avontuur. Overigens was het tijdstip waarop we de bol kregen, herfst, verwarrend. Het was namelijk geen bol die je in de herfst plant om in het voorjaar te laten bloeien! Dat maakte het weer spannend. Bewaren of toch de grond in? Geen info over te vinden. Wel over winterhardheid.
De keuze was snel gemaakt: in een pot, en dan in de garage en in de lente buiten en afwachten. In de volle grond zou dit gewas met goede afdekking kunnen overleven, maar dat risico namen we liever niet.
Opvallend en toch ook weer niet vreemd was, dat de bol net als de amaryllis voor de kamer, voor een derde boven de grond moest worden geplaatst! In de lente bleek het bovenste deel, waar de bladeren tevoorschijn moesten komen, niettegenstaande het vorstvrije bewaren rottingsverschijnselen te vertonen. Afgekrabd en bestrooid met zwavelpoeder, en droog bewaard. Dat bleek te hebben geholpen, want in de lente verschenen er groene punten.
De warme dagen zorgden ervoor dat het blad zich snel ontwikkelde. Maar bloeistengels?? De aangegeven bloeitijd was juli-augustus, zelfs september. Dus watergeven en afwachten. En…. we werden niet teleurgesteld. Talloze bloemstengels met inderdaad look-a- like leliebloemen waren ons deel, en smetteloos wit, “lelieblank” dus. Maar we zouden nog meer worden verrast! Dat in het volgend nummer van Bloemblad.
N.B. Bloembollen van de Haaklelie ofwel Crinum zijn nooit in tuincentra te koop. Je kunt ze bestellen via internet bij een paar bedrijven. Normaliter zijn de bollen pas in het voorjaar te koop. Wilt u ook eens “het avontuur” aangaan en u verwonderen? Aarzel niet en probeer!
