Lieveheersbeestjes zien er schattig uit. Ze zijn het teken van de stichting tegen zinloos geweld, maar wist je dat deze leuke beestjes helemaal niet zo lief zijn?
Maar wat zien ze er toch schattig uit! Met hun rode, ronde en bolle lijfjes zijn ze favoriet bij veel kinderen. Wie heeft ze vroeger niet geprobeerd te vangen? Je zette ze dan op je hand, ze liepen een stukje omhoog en vlogen al snel weer weg. Of had je de pech dat het lieveheersbeestje net op het moment dat jij hem pakte op je hand plaste
Giftig
Het lieveheersbeestje voelde zich waarschijnlijk bedreigd toen je hem vast wilde pakken, want door die oranje stof af te scheiden houdt hij zijn vijanden normaal op afstand. Het goedje stinkt, is vies en is in sommige gevallen licht giftig. Door zijn kleuren (rood, geel of zwart) geeft het lieveheersbeestje ook al aan dat vogels hem niet moeten eten. Die kleuren zijn namelijk de natuurlijke waarschuwingskleuren.
Drie soorten
Er zijn veel verschillende lieveheersbeestjes, maar over het algemeen kun je ze verdelen in drie soorten. Je hebt bladluiseters, schimmeleters en planteneters. De bladluiseters zijn erg handig in de tuin, want ze eten bladluizen van de planten. Daarom worden ze in de tuinbouw en op het platteland erg veel gebruikt. De laatste twee soorten zijn minder goed voor je planten, want de schimmeleters kunnen schimmels naar andere planten verspreiden en de planteneters eten de planten zelf.
Zevenstippel
De bladluiseters zie je het meest in Nederland en het zevenstippelige lieveheersbeestje is daarvan de meest voorkomende soort. De zevenstippel is heel gemakkelijk te herkennen, want hij is rood met zeven zwarte stippen op zijn schild. De stippen van een lieveheersbeestje zeggen dus niets over de leeftijd van het beestje; meestal worden ze maar een jaar oud.
Kille rovers
De zevenstippel is een kille rover en daarom continu op jacht naar bladluizen. Zijn probleem is dat hij de luizen niet kan zien. Hij weet pas dat hij ze te pakken heeft, als hij er tegenaan botst. Ook de larven van de zevenstippel kunnen er wat van. Deze zijn blauw met roze vlekken en zijn vaak nog groter dan de lieveheersbeestjes zelf. Ze zijn echte vreetzakken en eten vaak nog meer bladluizen dan hun oudere soortgenoten. De larven schrikken er zelfs niet voor terug om bij gebrek aan bladluizen andere lieveheersbeestjes-larven op te eten.
Citroenlieveheersbeestje
De schimmeletende en plantenetende lieveheersbeestjes komen in Nederland haast niet voor. Het citroenlieveheersbeestje is zo’n schimmeletend lieveheersbeestje. Hij is helemaal geel en staat bekend als het meest schadelijke lieveheersbeestje. Doordat hij schimmels eet en vaak van plant verwisselt kan hij de schimmelinfecties zo heel gemakkelijk overbrengen.
Vegetariër
Het plantenetende lieveheersbeestje is een beetje een vreemde eend in de bijt. Hij is vegetariër, dus eet alleen maar planten. De plantenetende kapoen kan wel hele velden klavers leeg eten, terwijl die zijn bedoeld als veevoeder. Ook dit beestje heeft een rood schild, maar is niet zo glanzend als het zevenstippelige lieveheersbeestje. Doordat hij allemaal kleine haartjes op zijn schild heeft, ziet hij er nogal dof uit. Ook spelen met deze kapoen zal niet zo veel aan zijn, want meestal kan hij niet vliegen.
Namen
Er is geen dier met zoveel verschillende namen als het lieveheersbeestje.
Beschermd
Woon je trouwens in België, dan zul je dat spelen met het lieveheersbeestje wel niet herkennen. Daar zijn ze namelijk beschermd en is het verboden om met ze te spelen, ze te vangen, ze dood te maken, hun woonplaats te beschadigen of ze te verkopen.
